Wet Dogs Plant

Wet Dogs Plant

Oude elektriciteitscentrale bij een hoogovenbedrijf.

26 augustus 2018

De hoogoven, waar deze krachtcentrale deel van uitmaakte, lag al van 2008 stil. Het nieuws van de definitieve sluiting kwam er echter pas in 2012.

De bedrijvigheid op deze site ging van start in 1836. Zoals wel vaker gebeurt in de staalindustrie volgden er in de loop van de geschiedenis van de fabriek verscheidene fusies en overnames, tot de fabriek in 2001 uiteindelijk in Italiaanse handen kwam. Deze Italiaanse groep stopte in 2008 echter met de productie van primair staal. Er werd nog naar een overnemer gezocht, maar die werd niet gevonden. In 2012 viel het doek definitief over de fabriek. In de oude krachtcentrale werd gerecupereerd wat nog bruikbaar was, maar te oordelen naar de dikke laag stof die alles bedekt, werd er sedertdien nog maar weinig verplaatst...

Soms vraag je je af hoe locaties aan hun naam komen. Waarom iemand deze oude krachtcentrale met de naam "Wet Dogs Plant" bedacht, is me een raadsel.

Vier jaar na het eerste bezoek aan deze magnifieke elektriciteitscentrale keerden we nog eens terug. Deze keer bezochten we ook een gedeelte dat we de eerste keer niet gezien hadden. Het terrein rondom was ondertussen danig van uitzicht veranderd. Het struikgewas, dat voorheen voldoende beschutting gaf om ongezien over het terrein te manoeuvreren, was grotendeels verwijderd in de aanloop naar de sloopwerken. We moesten een flink stuk open vlakte oversteken om de oude centrale te bereiken. Niet verwonderlijk werden we al snel gespot door de immer alerte security. Aangezien die zelden of nooit binnen in de gebouwen komen zoeken, zaten we safe zo lang we binnen bleven. Een security wagentje stond enigszins verdekt opgesteld om ons bij de lurven te vatten bij het verlaten van het gebouw. Met een beetje creativiteit slaagden we er niettemin in om het terrein te verlaten zonder bij de kraag te worden gevat. Een spannende explore!