Aegidium

Aegidium

Exuberante architecturale stijlen ontmoeten elkaar in dit fenomenale theater.

27 november 2021

De neoclassicistische voorgevel van Aegidium (genoemd naar de patroonheilige van de gemeente waar het gebouw zich bevindt) laat nauwelijks vermoeden welk bijzonder architecturaal ensemble er achter schuil gaat. Het ensemble werd in gebouwd in 1905 naar een ontwerp van architect Guillaume Segers. Het feestzalencomplex opende in december 1906 de deuren en werd al gauw het centrum van het nachtleven. De Moorse zaal, die oorspronkelijk een feestzaal was, werd in 1913 ingericht als bioscoop en was vanaf dan gekend onder de naam Diamant Palace. Na het overlijden van de oorspronkelijke eigenaar werd het gebouw overgenomen en omgevormd tot een dansgelegenheid. Daar hoorde uiteraard ook een nieuwe naam bij: Panthéon Palace.

In 1929 kwam het complex in het bezit van een kanunnik. Hij liet architect Léon Denis een aantal aanpassingswerken uitvoeren en herdoopte het geheel terug tot Aegidium. Het zou vanaf dan een ontmoetingscentrum worden voor de lokale bevolking, met allerlei sociale en culturele activiteiten.
Het interieur is op z’n minst opmerkelijk te noemen en bevat verschillende architecturale stijlen. Vanuit de vestiaire in art nouveaustijl leidt een monumentale staatsietrap in roze marmer naar een overloop in Beaux-Artsstijl. Het trappenhuis en de overloop worden verlicht met een spectaculaire lichtkoepel. Vanaf de overloop heeft men links toegang tot de polygonale conferentiezaal in neorococo, vermengd met Lodewijk XV-stijl en rechts tot de grote feestzaal in Moorse stijl. Een onfortuinlijke verbouwing in 1956 door architecten Jean Hendrickx en Yves Stevens zorgde voor een stijlbreuk in de conferentiezaal door het aanbrengen van een betonnen plafond, waardoor de zaal verticaal opgedeeld werd in twee delen.

De gebouwen zijn inmiddels als sinds halverwege de jaren 1980 buiten gebruik. De Moorse feestzaal werd al in 1997 beschermd als erfgoed en in 2006 werd het hele complex geklasseerd als monument. Renovatie laat echter al sinds 2013 op zich wachten. Dit is in niet geringe mate te wijten aan de hoge kostprijs, geraamd op 5 à 6 miljoen euro. Het gebouw werd uiteindelijk verkocht aan twee vastgoedbedrijven, die er een woonproject met 30 woningen plannen.