Urbex of geen urbex: dàt is de vraag
Om de haverklap zie je op sociale media - en dan voornamelijk op facebook - discussies opduiken naar aanleiding van legale bezoeken aan verlaten gebouwen. "Geen èchte urbex" volgens sommigen... Hebben ze gelijk? En belangrijker nog: kan het iemand wat schelen?
Hokjesdenkers. Je vindt ze overal, ook in urban exploring. Voor sommige mensen lijkt het extreem belangrijk te zijn om de wereld in te delen in netjes afgebakende kaders. Alles wat niet perfect binnen hun definitie past, wordt categoriek verworpen.
Voor dit soort mensen kan en mag urbex uitsluitend gaan om verlaten gebouwen, waartoe je je op illegale wijze toegang verschaft en die ook nog eens "genoeg" verval vertonen... Ze verwijzen dan steevast naar de Wikipedia-definitie van urban exploring: "Urban exploring, afgekort urbex of UE, is het bezoeken, fotograferen en documenteren van infrastructuur gemaakt door de mens, meestal verlaten gebouwen of niet openbaar toegankelijke locaties." Van het woordje "meestal" in die definitie maken ze dan graag abstractie... Publicaties over plaatsen zoals onder meer het Aegidium, het Jezuïetenklooster, of Kent School worden dan ook regelmatig begroet met de enigszins hautaine reactie "geen urbex!".
Persoonlijk houd ik niet zo van dat enge en beperkende hokjesdenken. Ik geef de voorkeur aan een meer pragmatische benadering: van zodra iets niet langer gebruikt wordt voor het doel waarvoor het oorspronkelijk werd opgericht, komt het wat mij betreft in aanmerking voor urban exploring. Of zo'n gebouw legaal, dan wel illegaal kan bezocht worden, beschouw ik derhalve als volkomen irrelevant. Beiden hebben hun eigen aantrekkingskracht. De illegale bezoekjes zijn uiteraard veel uitdagender en spannender en adrenaline is zeker een niet te onderschatten drijfveer. Anderzijds bieden de legale bezoekjes de mogelijkheid om in alle rust een gebouw te ontdekken en fotograferen (waar het velen van ons toch om te doen is). Vaak wordt zo'n gebouw beheerd door een organisatie die de plaats wil beschermen en bewaren en uiteindelijk - mede dank zij de ingezamelde bijdragen - restaureren. Ik vind het dan ook een prettige gedachte dat ik een bescheiden bijdrage heb kunnen leveren om waardevol patrimonium in stand te houden...
Via de links hieronder kan je samen met mij een virtueel bezoekje brengen aan de twee meest recente panden, die ik "legaal" bezocht: het prachtige Aegidium en het indrukwekkende Jezuïetenklooster.